Reclaiming your roots

Deze ochtend werd ik de stad ingeleid en stond ik tussen de drie torens van Gent.
Hier ben ik geboren en kan ik voelen dat dit een krachtplaats blijft in mn leven. Ik keek naar de kathedraal en mn innerlijke leiding vroeg me naar binnen te gaan. Er stond een bordje dat er geen toegang mogelijk was omdat er een heilige mis zou beginnen. Ik vroeg of ik binnen mocht en het antwoord was neen.
Een koor was bezig hun stemmen aan het opwarmen en met mn ogen dicht bleef ik in meditatieve staat staan.
Door gedeeltelijk te vasten -ik ben met een lever detox bezig- voel ik me veel lichter en in overgave aan mn innerlijke leiding.
Ik moest zo blijven staan, diep in mezelf met ondertussen heel wat beweging rondom mij. Plots deed ik mijn ogen open en nodigde dezelfde man me uit om binnen te komen en plaats te nemen voor de mis.
Ik dankte hem en liep richting het altaar, een serene rust was voelbaar in de immense kathedraal en ik was dankbaar dat die even werd afgesloten voor toeristen.
Ik kreeg flashbacks van vroeger. Met school hadden we elk jaar een misviering in deze kathedraal.
Ik ging zitten en voelde in waarom ik naar hier werd geleid en deze misviering mocht meevolgen (na 19 jaar of zo).

Ik werd terug gehaald naar de ceremonie die ik had in New Mexico op Pasen.
Daar vroeg mn Native American Church familie wie ik was, hoe ik ben opgegroeid, of ik een christen ben en waarom ik deelneem aan hun ceremonies.
Ik voelde eerder schaamte aanwezig toen ik hen vertelde dat ik katholiek ben opgegroeid.
Dat ik het enerzijds fijn vond om in de kerk te zijn, voor het ritueel van de mis, voor de heilige plek, de gezangen en omdat ik als kind vaak Jezus bij me voelde. En anderzijds dat ik altijd iets miste en voelde dat er iets niet klopte.
En dat de Native American ceremonies in mijn beleving meer over waarheid gaan, dat ik daarom zoveel liefde voel voor hun ceremonies en een gevoel van thuiskomen ervaar.
Met dit uit te spreken voelde ik heel wat onderliggende innerlijke veroordeling naar de Kerk alsook een schaamte en schuld dat ik als blanke vrouw het dan maar ga halen bij de Natives.
Een pijn werd voelbaar naar het gemis van mijn eigen voorouderlijke rituelen en ceremonies die verloren gegaan zijn.
Heel die nacht was er een innerlijk gevecht voelbaar en het medicijn toonde me hoe mn mind helemaal verward was en toonde de versplintering in mezelf.

De dag na de ceremonie ging ik met een vriend op stap en voelde ik me geroepen om de lokale basiliek van Santa Fe binnen te gaan. Buiten staat er een standbeeld van een native vrouw in christelijke sfeer. Opmerkelijk.
We gingen binnen en het raakte me te zien hoe een fontein in het midden van de kerk diende als waterblessing. Ik voelde weerstand om het water aan te raken en ging in een nis voor het beeld van Jesus en Maria zitten.
Het medicijn was nog steeds voelbaar en ik begon te huilen.
Ze fluisterde me toe dat dit mn roots zijn en dat het belangrijk is dit terug te claimen en te herintegreren. Toen voelde ik Jezus en Maria Magdalena tot mij praten en zeiden ze dat ik weet wie ik ben, dat ze altijd bij me waren en dat ik ondertussen weet wat waar en onwaar is.
Dat het niet te maken heeft met de uiterlijke vorm of schijn van de Kerk of de gemanipuleerde Bijbel.
Maar dat het gaat over de authentieke teachings van het Christus bewustzijn. En dat die steeds meer terug voelbaarder worden en in ons fysieke lichaam aan het indalen is.

Tranen rolden over mijn wangen in de kathedraal deze ochtend.
Wat een proces, en niet alleen van dit leven.
Hoeveel onzin heb ik niet geslikt en geloofd?
En toen kwam de kwaadheid voelbaar naar alle systemen die gebaseerd zijn op onzin en manipulatie.
Er is nog zoveel onbewustzijn in de wereld. Nog zoveel mensen die blindelings zogenaamde hogere autoriteiten volgen en geloven. Nog zoveel gevoel van afgescheidenheid.
Ja, die waanzin en gestagneerde energie van mijn eigen verleden mag nu mijn lever verlaten. Ik hoef die oude templates niet meer vast te houden en mee te dragen.

Ik nam deel aan de mis, dicht bij mijn eigen centrum en respecteerde hun gebruiken en voorgelezen teksten.
Ik weet beter nu en ik voelde dankbaarheid.
Het enige dat ik kon doen was mijn innerlijk kind omarmen en erkenning geven dat het al die tijd de waarheid wist. Ik voelde vergeving en compassie voor al die keren dat ik mijn eigen innerlijke koninkrijk verlaten heb.
En ik voelde verloren zielendelen terug integreren.

De engelen rondom mij fluisterden dat alles gewoon goed is zoals het is geweest en zoals het nu is.
Dat het goed was om in deze systemen terecht te komen om zo het tegendeel te kunnen ervaren.
Dat ik hier ben om mee te helpen de Hemel op Aarde te brengen en dat de tijd klaar is om de autenthieke teachings van het Christusbewustzijn terug bij de mensen te brengen.
En dat het niet uit maakt welke vorm het heeft.

Toen de mis afgelopen was ging ik naar het beeld van Maria en stak ik een kaars aan.
Ik lachte naar haar en zei ‘Op waarheid’.

En zo is het.
Amen.
Aho.

Evelien De Wit
Touch of Medicine